Kletsnat aangekomen in de prachtige kerk in Alkmaar.
Al om 9 uur moest ik er zijn afgelopen vrijdag.
Het regende net het laatste stukje in Hoorn, erg hard. Dus al nat in de trein. In Almaar regende het helaas ook, maar minder hard.
Eerst ontvangst met koffie, je krijgt je batch, de witte handschoen en informatie over je taak en de loop van de dag. Daarbij kan je denken aan de koffiepauze, lunchpauze, de reiskosten, bhv e.d.
Je krijgt dan ook een catalogus die je mag houden.
Daarna volgde een aparte rondleiding voor de angels. Verhalen over quilts die bekend zijn worden dan verteld.
Je wordt ingedeeld en al gauw gaan de deuren open ..................
Als angel mag je als enige aan de quilts komen. Daarom draag je die witte handschoen. Zo kan je wijzen op details of de achterkant van quilts laten zien. De meeste bezoekers raken de quilts niet aan, al is het soms erg verleidelijk. Daar let je ook op.
Bij toeristen moet je er extra goed op letten, quiltsters zelf snappen het wel.
Veel quilts hebben natuurlijk verhalen, maar lang niet allemaal zijn ze bekend. Eigenlijk is dat jammer.
Op de eerste dag, toen ik met mijn vriendin Joke zelf ging kijken, hoorde ik van een quiltster hoe zij haar spiegelbeeldquilt had gemaakt, hoe lastig dat was geweest.
Nu, vrijdag, hoorde ik van nog een paar quilts de betekenis,
het verhaal er achter.
Er hing bijv. een kerstquiltje met geborduurde elementjes. Een beetje onopvallend aan een pilaar. Die borduurwerkjes waren gemaakt door een kolenboer die toen zijn a.s. vrouw borduurde voor haar uitzet, zei “dat kan ik ook”.
Alle borduurwerkjes had hij gemaakt en ze waren héééél klein.
Toen ik dat verhaal vertelde aan iemand, zei ze “die meneer die ken ik, hij zit nu koffie te drinken”. Dus heb ik gelijk de angels ingeseind zodat daar ook aandacht voor was. Hij glunderde van alle aandacht en liet graag zijn grote handen zien waarmee hij het gemaakt had.
Er hing ook een quilt met felle cirkels in een slinger naar beneden.
Elke cirkel bestreek 5 jaar van het leven van de maakster. Trouwringen, geboortes en een scheiding werden er op een mooie manier in verwerkt.
Er hing ook een quilt die het ontstaan van matroeskas verbeelde. Het verhaal daarvan was inmiddels bekend en ik heb dat dus een uur lang mogen vertellen aan de bezoekers. Elk uur wisselen de angels van plek, dat is leuker. Zo zie je zelf alle quilts heel goed en is het weer een beetje nieuw voor je.
Mensen horen graag de verhalen over de quilts. Als ze staan te kijken en je vraagt of ze de uitleg willen horen, zeggen ze altijd “graag”.
Soms – mensen die het werk van een angel kennen – vragen “wat kan je me in dit deel van de expo aanraden, waar moet ik op letten”.
Maar soms ook wel “die hangt scheef of die lubbert van onderen”. Kunnen jullie daar iets aan doen?
Helaas kan dat niet altijd en in elk geval niet tijdens de openingsuren.
Het is ook wel zwaar hoor. Het eerste uur na opening is het nog stil en heb je weinig te doen. Het laatste uur is het weer stil en ben je inmiddels moe geworden. Je staat en loopt en praat immers de hele dag (op de pauzes na).
We mochten aan het einde van de dag als dank twee lapjes uitkiezen. Een leuke blijk van waardering na een geslaagde dag!
Zaterdag voelde ik me nog redelijk gebroken. Nu gaat het weer beter.
Maar het is echt heel leuk om te doen.
Al om 9 uur moest ik er zijn afgelopen vrijdag.
Het regende net het laatste stukje in Hoorn, erg hard. Dus al nat in de trein. In Almaar regende het helaas ook, maar minder hard.
Eerst ontvangst met koffie, je krijgt je batch, de witte handschoen en informatie over je taak en de loop van de dag. Daarbij kan je denken aan de koffiepauze, lunchpauze, de reiskosten, bhv e.d.
Je krijgt dan ook een catalogus die je mag houden.
Daarna volgde een aparte rondleiding voor de angels. Verhalen over quilts die bekend zijn worden dan verteld.
Je wordt ingedeeld en al gauw gaan de deuren open ..................
Als angel mag je als enige aan de quilts komen. Daarom draag je die witte handschoen. Zo kan je wijzen op details of de achterkant van quilts laten zien. De meeste bezoekers raken de quilts niet aan, al is het soms erg verleidelijk. Daar let je ook op.
Bij toeristen moet je er extra goed op letten, quiltsters zelf snappen het wel.
Veel quilts hebben natuurlijk verhalen, maar lang niet allemaal zijn ze bekend. Eigenlijk is dat jammer.
Op de eerste dag, toen ik met mijn vriendin Joke zelf ging kijken, hoorde ik van een quiltster hoe zij haar spiegelbeeldquilt had gemaakt, hoe lastig dat was geweest.
Nu, vrijdag, hoorde ik van nog een paar quilts de betekenis,
het verhaal er achter.
Er hing bijv. een kerstquiltje met geborduurde elementjes. Een beetje onopvallend aan een pilaar. Die borduurwerkjes waren gemaakt door een kolenboer die toen zijn a.s. vrouw borduurde voor haar uitzet, zei “dat kan ik ook”.
Alle borduurwerkjes had hij gemaakt en ze waren héééél klein.
Toen ik dat verhaal vertelde aan iemand, zei ze “die meneer die ken ik, hij zit nu koffie te drinken”. Dus heb ik gelijk de angels ingeseind zodat daar ook aandacht voor was. Hij glunderde van alle aandacht en liet graag zijn grote handen zien waarmee hij het gemaakt had.
Er hing ook een quilt met felle cirkels in een slinger naar beneden.
Elke cirkel bestreek 5 jaar van het leven van de maakster. Trouwringen, geboortes en een scheiding werden er op een mooie manier in verwerkt.
Er hing ook een quilt die het ontstaan van matroeskas verbeelde. Het verhaal daarvan was inmiddels bekend en ik heb dat dus een uur lang mogen vertellen aan de bezoekers. Elk uur wisselen de angels van plek, dat is leuker. Zo zie je zelf alle quilts heel goed en is het weer een beetje nieuw voor je.
Mensen horen graag de verhalen over de quilts. Als ze staan te kijken en je vraagt of ze de uitleg willen horen, zeggen ze altijd “graag”.
Soms – mensen die het werk van een angel kennen – vragen “wat kan je me in dit deel van de expo aanraden, waar moet ik op letten”.
Maar soms ook wel “die hangt scheef of die lubbert van onderen”. Kunnen jullie daar iets aan doen?
Helaas kan dat niet altijd en in elk geval niet tijdens de openingsuren.
Het is ook wel zwaar hoor. Het eerste uur na opening is het nog stil en heb je weinig te doen. Het laatste uur is het weer stil en ben je inmiddels moe geworden. Je staat en loopt en praat immers de hele dag (op de pauzes na).
We mochten aan het einde van de dag als dank twee lapjes uitkiezen. Een leuke blijk van waardering na een geslaagde dag!
Zaterdag voelde ik me nog redelijk gebroken. Nu gaat het weer beter.
Maar het is echt heel leuk om te doen.
groetjes, fijne week!
Janine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert! Dank je wel.