Mag ik jullie voorstellen: onze nieuwe bewoonster.
Het is lang geleden dat wij één of twee poezen in huis hadden. Daarna was het tijd voor honden.
Nu we op een flat wonen en ouder wonen, wilden we dat niet meer. Maar het gezelschap van een dier misten we wel.
Het laatste jaar keken we er wat actiever naar. Geen jong beestje, ik heb geen zin in vernielde theedoeken e.d. Dat heb ik wel gehad.
We reageerden naar het asiel, maar dat lukte niet erg. Of al een plek gevonden of toch een buitenkat e.d.
Ik vertelde het op een bee toen er over honden gesproken werd.
En er was iemand die een plekje zocht voor een oude poes die niet gelukkig was op de opvangplek waar ze nu was. Ze heeft lang gewoond bij een oudere man. Toen hij overleed moest er een andere plek gevonden. Maar daar was ze niet gelukkig. Het was er te druk en daarom kroop ze steeds in een hoekje weg.
Nou ja, eerst dacht ik "te oud" maar toen ik er thuis over sprak zei Phil dat wij ook oud(er) zijn en rustig. En dat was de poes gewend. Ik was om. We hebben haar opgehaald en zie haar hier. Nu 11 jaar oud, ze mist 1 oog door een verwaarloosde ontsteking in haar jeugd.
Ze woont hier nu 2 maanden ongeveer.
Ze is nog schriks maar lang niet zo als in het begin. Bij bezoek (alleen de bel is al genoeg) schiet ze nog steeds in een slaapkamer onder een bed. Eerst moesten we haar als het rustig was zelf terughalen. Dat hoeft niet meer. Zodra het weer stil is komt ze zelf terug. De stofzuiger is nog een wel een dingetje. Als ik hem pak schiet ze achter het gordijn en vandaar weer naar de slaapkamer.
Goed opgevoed :-)
Gelukkig een nieuw huis voor deze poes ,hoop dat ze ook zo oud word als die van mij 28 jaar !
BeantwoordenVerwijderenGr Karin.